عواملی که باعث عدم بهبود زخم می شوند!

عواملی که معمولاً روند بهبودی را مهار می کنند می توانند شامل یک یا چند مورد زیر باشند:

• عفونت: عفونت باکتریایی یا خارجی می تواند فرآیندهای موجود در طول زنجیره بهبود زخم را مختل کند. وجود بافت نکروز می تواند نشان دهنده عفونت باکتریایی باشد و حضور باکتری های خارجی اغلب با ارائه عنوان سینوس زهکشی تشخیص داده می شود.
• رطوبت: رطوبتبیش از حد مانند تعریق ، مستقیماً صدماتی را وارد نمی کند ، اما می تواند باعث تاخیر در بهبودی شود و خطر ابتلا به زخم مزمن را افزایش می دهد.
• شرایط متابولیک: چندین بیماری متابولیک به تبدیل شدن زخم به یک زخم مزمن کمک می کند ، که شایع ترین آن دیابت است. سوء تغذیه همچنین می تواند باعث عدم بهبودی زخم شود و خطر عفونت را افزایش دهد.
• سرکوب سیستم ایمنی: عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن اغلب به مزمن شدن زخم کمک می کنند.
• پرتودرمانی: تشعشع و آسیب اشعه هر دو می تواند بهبود زخم را به تأخیر بیندازد.

زخم های مزمن مشترک

برخی از زخم های مزمن دارای خصوصیات و شرایط یکسانی هستند مختصری از خصوصیات آنها شامل موارد زیر است:

• زخمهای شریانی: این زخم ها بهطور معمول بین انگشتان پا یا در مچ پا وجود دارند ، این زخم ها دارای ظاهری گرد با رنگ صورتی کمرنگ ، خاکستری و یا زرد و همراه با ورم هستند. این زخم ها معمولاً زخم های عمیقی هستند و دردناک هستند.
• زخم های وریدی: این زخم ها عموماً در ناحیه ساق پا ، بالاتر از عضله وزیر زانو ، در کنار رگ قرار دارند. آنها به طور کلی شکل نامنظمی دارند و معمولاً اندام تحتانی را درگیر می کنند. این بافت دارای رطوبت و دانه های قرمز است. به طور معمول عمق این زخم ها کم بوده و به صورت پراکنده هستند.
• زخمهای نوروپاتی دیابتی: این زخم ها معمولاً در زیر مچ پا وجود دارند ، این زخم ها دارای لبه های گرد هستند. آنها عموماً صورتی ، کم رنگ و با ضخامت جزئی و در برخی مواقع کاملاً خشک هستند.
• زخم های جراحی: این زخم زمانی اتفاق می افتد که برش جراحی در امتداد بخیه از هم جدا می شود و لبه ها به جای نزدیک شدن شروع به جداسازی می کنند.
• زخمهایغیر معمول: زخم های غیر معمول دارای علت ناشناخته ای هستند و غالباً در محل های غیر معمول ایجاد می شوند.
• زخم ها و صدمات فشار: این زخم ها معمولاً در برجستگی های استخوانی یا در غشاهای مخاطی رخ می دهند. آنها معمولاً بسته به اصطکاک و برش ایجاد کننده زخم ، از نظرشکل نامنظم هستند و دارای رنگهای مختلف و عمق مختلف هستند.

برای مطالعه بیشتر مقاله زخم مزمن به سایت پارساطب مراجعه کنید . 

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر فکر می کنید SSI دارید ، باید سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید. علائم شامل:

•  درد و تحریک در محل برش
• تب بیش از 24 ساعت که بیشتر از 38 درجه سانتی گراد است.
• تخلیه از محل که به صورت ابری ، زرد ، رنگی از خون یا بوی بد است.

جلوگیری از عفونت

توصیه های درمانی برای زخم و عفونت ها به صورت منظم به روز می شود و به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ارسال می شود. این توصیه ها به پزشکان و پرستاران برای جلوگیری از SSI کمک می کند. همچنین می توانید قبل و بعد از جراحی اقداماتی انجام دهید تا احتمال ایجاد عفونت کمتر شود.

قبل از جراحی:

• قبل از مراجعه به بیمارستان با یک شوینده ضد عفونی کننده محل برش را شسته و ضد عفونی کنید.
• اصلاح نکنید ، زیرا اصلاح باعث تحریک پوست می شود و می تواند باعث ایجاد عفونت در زیر پوست شود.
• قبل از جراحی سیگار را ترک کنید ، زیرا افراد سیگاری بیشتر درگیر ابتلا به عفونت هستند. ترک ممکن است بسیار دشوار باشد ، اما ممکن است. با یک پزشک صحبت کنید ، او می تواند به شما کمک کند یک برنامه ترک سیگار مناسب داشته باشید.

بعد از جراحی:

• پانسمان استریل را که جراح روی زخم شما اعمال می کند حداقل برای 48 ساعت حفظ کنید.
• در صورت تجویز آنتی بیوتیک ها آن ها را به صورت منظم مصرف کنید.
• مطمئن شوید که می دانید چگونه می توانید از زخم خود مراقبت کنید ، اگر نیاز به توضیح دارید از پزشک خود سوال بپرسید.
• همیشه قبل از تماس با زخم ، دستان خود را با آب و صابون بشویید و از هرکسی که در مراقبت از شما کمک می کند بخواهید که همین کار را انجام دهد.
• در بیمارستان در مورد مراقبت از خود سوال کنید ، بپرسید که چند بار لازم است پانسمان تعویض شود دقت کنید که اتاق شما استریل شده و تمیز باشد ، و مراقبان هنگام دست زدن به برش دست های خود را می شویند و دستکش می پوشند.

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.