زخم های مزمن سالانه بیش از 6?5 میلیون نفر در ایالات متحده را درگیر می کند که هزینه کل آنها بالغ بر 26?8 میلیارد دلار در سال است.  شناسایی صحیح زخمهای مزمن برای تدوین یک برنامه درمانی مؤثر ، لازم است ، اگرچه بسیاری از عناصر از جمله عوامل ذاتی و بیرونی ، کمبود ها و اختلال ها ممکن است این روند را پیچیده کنند.

ارزیابی زخم مزمن

هنگام ارزیابی یک زخم در صورت مزمن بودن ، باید چندین عامل مورد توجه قرار گیرد از جمله:

• محل زخم
• نوع بافت زخم
• شکل لبه دور و برش
• درجه تب فرد
• نبض
• احساس
• رنگ و مقدار زهکشی
• عمق زخم
• مدت زمانی که زخم ایجاد شده

مزمن بودن زخم با عدم توانایی زخم در پیشرفت  درچرخه تشخیص داده شده در ترمیم به موقع تعریف می شود و اگرچه زمان دقیق و مشخصی برای بهبود زخم تعیین نشده است اما غالبا زخم باید در بازه ی 4 هفته تا 3 ماه بهبود یابد.به طور کلی ، وقتی اختلال در ترمیم زخم ایجاد می شود ، عوامل مختلفی وجود دارد.  زخمهایی با تاخیر در بهبودی اغلب چندین ویژگی مشابه مانند سطح بالای پروتئازها ، نشانگرهای التهابی بالا ، کاهش تکثیر سلولی و فعالیت کم، فاکتور رشد را نشان می دهند.